De man achter het brilletje

De vraag wie ik ben laat zich niet heel gemakkelijk beantwoorden. Ik wil er niet al te filosofisch over doen, maar feitelijk ben ik een natuurproduct. Bij veel natuurproducten komt talent spontaan aan de oppervlakte en er zijn natuurproducten die omzwervingen maken en die op zoek moeten naar hun talent, terwijl dat altijd latent aanwezig is. 

Tot die laatste categorie behoor ik. Ik moest alleen die letters even omdraaien om dat te ontdekken en ben er heel blij mee, dat mij daarbij een creatief brein ten deel valt. Ik ben waar ik moet zijn en zie het leven als een tijdloos en oneindig muziekstuk. Ik ben slechts een enkele noot in de kleurrijke symfonie van het leven. En dát is een eindeloos akkoord van alle noten samen. 

Toch te filosofisch?

Ik vind het leuk om gevoel vorm te geven op papier. Soms schrijf ik gedichten maar podiumkunsten hoef je van mij niet te verwachten. Ik doe dingen die mij inspireren, ben leesgierig, kan genieten van muziek, ben vaak bezig in de tuin, verzorg graag een lekkere maaltijd, drink bier, wijn of water. En stiekem heb ik een dubbele nationaliteit, want naast Nederlander ben ik ook Bourgondiër.

Mijn ouders hebben mij Pieter genoemd.

Open deur

'Kun je wel wat zien door dat brilletje?' is net zo'n open deur als 'Levert reclame wel wat op?' Wanneer ik mijn ogen dicht doe, zie ik inderdaad niks maar ik ben wel zichtbaar. Maar hoe zichtbaar ben je wanneer je geen reclame maakt?